ΟΡΘΟΠΗΔΑΛΙΕΣ ΣΤΟ... ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πίνακας του ζωγράφου Νίκου Μηλιώνη

Κάποιο φεγγάρι ξέθωρο στην παιδική μου γειτονιά όλοι είχαν το δικό τους ποδήλατο. Όλοι εκτός από μένα. Ας όψεται εκείνος ο υπερβάλλων ζήλος που επέδειξε η Ειρήνη η φαρμακοποιός, όταν μια αποφράδα μέρα μετά το καθιερωμένο ζύγισμα ανίχνευσε ένα μικρό γρομπαλάκι (γκουργκόλι), καθώς ψηλάφιζε διακριτικά το λαιμό μου.

«Κύριε Γιώργο, είναι λίγο αδύνατο το παιδί. Δεν τρώει καλά; Αυτά είναι πρώιμα συμπτώματα αδενοπάθειας», επισήμανε μεταξύ άλλων στον Τρανό μας ζυγώνοντας απειλητικά την… κάβα με τα μουρουνέλαια.

ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ - Οι 7 νάνοι στο ss Cyrenia

7 σε παίρνει αριστερά μην το ζορίζεις... είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει... Αντίο... καλό κατευόδιο, Θάνο μας. Ευχαριστούμε για τα ταξίδια πού μας χάρισες στο σταυρωτό του νότου αστέρι…

ΟΔΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

…κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι να σου μαχαιρώνει την καρδιά…

Καλό ταξίδι Μαέστρο...

Κάποτε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είχε γράψει στη στήλη του "Ματιές" (στην εφημερίδα "Τα Νέα") το παρακάτω κείμενο αναφορικά με το εν λόγω τραγούδι:

The Cars - Drive

Rest in peace Ric Ocasek. Drive to the heavens!

ΟΙ ΤΣΟΥΛΗΘΡΕΣ ΤΗΣ… ΝΤΡΟΠΗΣ

—Τι 'ναι αυτά που κάνεις, παιδάκι μου; Δεν ντρέπεσαι λίγο; Πού νομίζεις πως βρίσκεσαι; Εδώ είναι Σχολείο!

Το παλιό 2⁰ Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης
[Πηγή: http://2dim-kozan.koz.sch.gr]

Φθινόπωρο ήταν και τότε θαρρώ… Από 'κείνα τα πρώτα φθινόπωρα που πέρασαν κι έφυγαν χαράζοντας παντοτινά το χρόνο. Πρωτάκι πράμα στ’ Αϊ-Δημήτρη το παλιό Σχολειό, όταν μια ακροβατική κατάβαση, μια… γλίστρα πάνω στην κουπαστή της μαρμαρένιας σκάλας, κατέληξε άδοξα, παρά την άψογη προσγείωσή μου στο προαύλιο. Αναπάντεχα κι απρόβλεπτα κάποιος ξέμπαρκος… πρεσβευτής της μάθησης μού άστραψε ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι μπροστά σε όλους τους συμμαθητές μου. Αιφνιδιάστηκα. Πήραν τα μάγουλα φωτιά και μούδιασε ο λογισμός! Φόρτωσα… Όχι τόσο από τον πόνο, ούτε από την υφέρπουσα μοχθηρία που διέκρινα στα μάτια του, όσο από την προσβολή και την δημόσια ταπείνωση. Και δεν άνοιγε κι αυτή η γη να με καταπιεί! Με κομμένη την ανάσα, καταντροπιασμένος –πλην όμως άδακρυς– τόλμησα να ψελλίσω:

Η ΒΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΔΕΚΑ (10)

Γράφει ο Βαγγέλης Ντάλης, Χημικός - φροντιστής

Με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής για τις Ανώτατες Σχολές και την πρώτη καταγραφή, ξαναζήσαμε για πολλοστή χρονιά το ίδιο έργο με τις γνωστές υστερικές κραυγές. Αφορμή η εισαγωγή υποψηφίων σε αρκετές σχολές με βαθμολογίες μικρότερες του 10 στην εικοσαβάθμια κλίμακα. «Εισαγωγή με …4 στα ΑΕΙ», «Φιλόλογοι με 7, Μαθηματικοί με 8»! Σοκ για ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται δεκαετίες τώρα.

ΑΝΑΠΤΗΡΕΣ ZIPPO ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ (1971-1972)

Poignant and poetic: A Zippo lighter from the Vietnam War era simply asks 'Why me', while another shows disillusionment and a poetic take on the pointlessness of war. 

 Πηγή: New York Daily News

ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΠΑΝΗΣ - ΔΙΠΡΟΣΩΠΗ

Εις μνήμην…