ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΙΑΣ … ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΑΣ

Δε λάθευαν οι … παλιοσειρές, όταν μας νουθετούσαν, τονίζοντάς μας επανειλημμένα: «Να τα χαίρεστε τα παιδιά σας, όσο είναι ακόμη μικρά, γιατί μεγαλώνουν γρήγορα». Τόσο γρήγορα, τόσο βιαστικά, τόσο σύντομα που ούτε καν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε πότε έγιναν ενήλικες και πότε άνοιξαν τα φτερά τους για να πετάξουν μακριά, αφήνοντας πίσω τους άδειες ... πριγκιπο-φωλιές!

Σαν να ήταν χθες, θυμάμαι να διαβαίνουμε με τη Μαίρη το κατώφλι του γυναικολόγου, για να δούμε στον υπέρηχο την ασχημάτιστη σιλουέτα της παρ' ημίν ... πριγκιπέσας, και ακολούθως με λαχτάρα το μαιευτήριο για το μεγάλο … θαύμα που άλλαξε τη ζωή μας.

Tη χαρά της πρώτης μου αγκαλιάς σε … πριγκιπέσα, το … ταξίδι για το δωμάτιο του … ουρανού με τ’ άστρα, την καθημερινή της φροντίδα (δίχως … manual) από μια μάνα-θυσία και το επικό σχόλιο ενός ηλικιωμένου γείτονα που, μόλις έμαθε το φύλο του μωρού, απεφάνθη παρηγορητικά: «Άϊντε, δεν πειράζει …»!

Τα πρώτα της δάκρυα που … μ’ έλιωναν, τις πρώτες της λέξεις που μου αφαίρεσαν τη … μαγκιά, τα πρώτα της δειλά βήματα στον κόσμο των ενηλίκων, τα πρώτα της τραγούδια με φωνούλα … soprano και τα πρώτα παραμύθια, που της διάβαζα ξανά & ξανά, από το … αντικαθεστωτικό τελευταία βιβλίο της «θείας Λένας».

Munier, 1881

Τα κρυφά ή φανερά μας άγχη και τις ανομολόγητες αγωνίες μας στις αρρώστιες της, το πρώτο της συμβολικό … κούρεμα στην αγκαλιά του νονού, τις ιεροτελεστίες με τα υγιεινά γεύματα-υπερπαραγωγές της γιαγιάς, τα απογευματινά γιαουρτάκια στο Κουρί, κι αργότερα τις ατελείωτες ώρες παιγνιδιού & ανεμελιάς με τον παππού στο πάρκο του Σ. Σταθμού και όχι μόνο.

Σαν σήμερα, θυμάμαι τα πρώτα φυσήματα & ξεφυσήματά της πάνω από τα πεισματάρικα κεράκια της κάθε … τραγουδισμένης τούρτας γενεθλίων, και μετέπειτα το ίδιο … γλυκό τελετουργικό στις ταβέρνες, παρέα πλέον με τον αδελφό της και καλούς φίλους.

Το πρώτο μας ταξίδι για διακοπές στη γιαγιά της Καβάλας, συντροφιά με τα κορυφαία οικογενειακά hits της εποχής («Χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ», «Βγαίνει η βαρκούλα», «Ήταν ένα μικρό καράβι» κ.α.), καθώς και την πεισματική άρνηση της πριγκιπέσας μας να εγκαταλείψει τον αναπαυτικό τροχήλατο … θρόνο της και να βαδίσει, σαν ... κοινή θνητή, στην κινούμενη άμμο της παραλίας.

Το … καλλιτεχνικό της ντεμπούτο, ως «αγγελάκι», στο θεατρικό σανίδι του νηπιαγωγείου και το πρώτο της … «ρεσιτάλ» πιάνου στο Ωδείο, ενώπιον … ενθουσιώδους κοινού & ... φανατικών φωτορεπόρτερ.

Τα εντατικά … «μπαμπαδο-διαβάσματα», στα απαιτητικά σχολικά χρόνια που έπνιγαν την εφηβεία της και τα ατέλειωτα … «αγώγια» μου – προσωπικός της … σοφέρ γαρ – για τα Αγγλικά, τα Γαλλικά, το Ωδείο, το Κολυμβητήριο, τα Φροντιστήρια κ.α. δημοφιλείς προορισμούς της κατ’ ευφημισμόν ... δωρεάν παιδείας, που συντηρεί εδώ και χρόνια το πανθομολογουμένως προβληματικό εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Σαν τώρα, θυμάμαι τον επίλογο της σχολικής διαδρομής, μέσα από τη ζάλη του βαθμοθηρικού … παραλογισμού των Πανελλαδικών εξετάσεων, καθώς και τα πλατιά χαμόγελα που ακολούθησαν. Τότε που άφησε το … χέρι μου και ... το 'σκασε, για να ξεκινήσει ένα νέο κύκλο ονείρων & προσδοκιών, στο δικό της ... παλάτι πια, μέσα στην καρδιά της ξακουστής χώρας των Φαιάκων.

– Carpe Diem!

Κι «ο χρόνος κυλάει αργά, αλλά περνάει γρήγορα» (Alice Walker). Τα ζοφερά μας χρόνια … μικρότερα … κουλουριάζονται πιο γρήγορα, βουβά το ένα πάνω στ’ άλλο και η κρίση συνεχίζει να συντρίβει επιμελώς τα ομορφότερα όνειρά μας, πριν καν γεννηθούν. Μέσα, όμως, στο γενικότερο βαρύ & ασήκωτο κλίμα της παρακμής και της μιζέριας των καιρών έχουμε και κάποια καλά μαντάτα. Πρόσφατα, η πριγκιπέσα μας αποφοίτησε (και μάλιστα με άριστα) από το Πανεπιστήμιο και πριν από λίγες ώρες ορκίστηκε, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το … πρωτόκολλο. Τώρα, είναι πλέον πτυχιούχος Μουσικολόγος με τη βούλα και οδεύει ολοταχώς για το μεταπτυχιακό της. Αλλά κι εγώ μου φαίνεται, τώρα τελευταία, ότι εξ επαγωγής … «♫άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πώς να σας το πω …». Εντελώς μεταξύ μας ... έχω την αίσθηση ότι μάλλον … «φούσκωσα» κάπως σήμερα. Ίσως και να … «ψήλωσα» λιγάκι.

Υ.Γ. Συγχωρέστε με για το προσωπικό ύφος, αλλά το επέτρεψε η φορτισμένη βιωματική ματιά της  ... πριγκιπο-διαδρομής. Λόγω της ημέρας ... βεβαίως - βεβαίως ...