ΠΕΣΙΜΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ TREND ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ!

Η σημερινή ελληνική κοινωνική πραγματικότητα σου επιτρέπει να έχεις ελεύθερα και απεριόριστα μελαγχολία, θλίψη ή κατάθλιψη. Σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, που επικριτικά σε ζάλιζαν οι φαρμακόγλωσσες: «Τι ανάγκη έχεις εσύ ρε, τι σου λείπει ...; Τη δουλειά σου την έχεις, το σπιτάκι σου, το αμαξάκι σου, … τι άλλο θες τέλος πάντων;»

Η αλήθεια είναι πως ο πεσιμισμός θα είναι και πάλι το απόλυτο trend στη νέα collection του φετινού «παγερού» χειμώνα!

Η απόλυτη τάση της εποχής, προσωποποιημένη! Ο κλασσικός τύπος του μελαγχολικού, του απαισιόδοξου, με ύφος μπλαζέ, βαρύ & ασήκωτο. Εναρμονισμένος πλήρως με τη γραμμή σκέψης του Καρυωτάκη, βλέπει παντού μόνο τα αδιέξοδα της καθημερινότητας, την παρακμή και τη μοναξιά. Όχι ότι αυτά τα στοιχεία δεν δεσπόζουν στη ζωή μας σήμερα, κυοφορώντας δυσοίωνα σενάρια φόβου & τρόμου. Ωστόσο, όταν επιλέγει κάποιος να καθηλωθεί σ’ αυτά, τότε τα αναδεικνύει σε κυρίαρχη και αποκλειστική πραγματικότητα.

Ευτυχώς όμως, υπάρχει και η ευλογημένη συνομοταξία των ταλαντούχων αισιόδοξων, που αγαπούν την ομορφιά του κόσμου, χωρίς να μισούν την ασχήμια του, προσφέροντας ελπίδες τόσο στον εαυτό τους, όσο και σε όλους τους υπόλοιπους. Όλοι μας, γνωρίζουμε κάποιους ανθρώπους με πλατύ χαμόγελο και πραγματικά αξιοθαύμαστα ψυχικά αποθέματα, οι οποίοι «βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο» και που, «ότι δεν τους σκοτώνει τους κάνει πιο δυνατούς»! Με λίγα λόγια δεν το βάζουν κάτω, κόντρα στις «Κασσάνδρες» που αντιμετωπίζουν καχύποπτα τη ζωή, ή υποκρίνονται «τους δυσκολεμένους», βάφοντας τα πάντα με θλιβερά, χλωμά και ξεθωριασμένα χρώματα.

Όταν μιλάμε σήμερα για αισιόδοξους, δεν εννοούμε απαραίτητα αυτούς που επιδεικτικά «βγάζουν ακριβά γούστα», με λεφτά νόμιμα ή μαύρα, τα οποία εξαργυρώνουν προκλητικά στη διψασμένη αγορά. Εννοούμε αυτούς, που με όποια εμπόδια κι αν έρθουν αντιμέτωποι, όσες μάχες κι αν χάσουν είναι στην πραγματικότητα αήττητοι. Επειδή δεν παραιτούνται, δεν πτοούνται και δεν πιστεύουν σε αδιέξοδες καταστάσεις. Όπως οι βασανισμένες γιαγιάδες μας, που έζησαν κατοχή, αντίσταση, πείνα, εμφύλιο και σε κάθε δυσκολία με ένα τρυφερό κατευναστικό: «Άιντε, δεν πειράζει. Δεν είναι τίποτα. Θα περάσει, θα περάσει κι αυτό!» ξαναγεννούσαν τις παιδικές ελπίδες μας.

Σήμερα βέβαια, ούτε παιδιά είμαστε, ούτε βιώνουμε μια παροδική οικονομική κρίση, εύκολα αναστρέψιμη. Η απαισιόδοξη προσέγγιση όμως, όσο ρεαλιστική και αν είναι, έλκει τα χειρότερα και απαιτεί τεράστια κατασπατάληση ψυχικής ενέργειας, που πραγματικά δεν μας περισσεύει. Είμαστε υπερβολικά εξουθενωμένοι για να έχουμε την αμφίβολη πολυτέλεια της γκρίνιας, της κακομοιριάς και της βαρυθυμίας γύρω μας. Αντίθετα, η αισιόδοξη επιλογή συμμαχεί με τη ζωή, τη χαρά, την καλή διάθεση, το όραμα και εμπεριέχει την αναγκαία εσωτερική ενέργεια για τη δράση και την υπομονή, που απαιτούν οι στόχοι μας. Αρκεί η αισιοδοξία να μην είναι αφελής, εικονική ή κίβδηλη.

Άλλωστε, «η ζωή δεν είναι ποτέ ούτε τόσο όμορφη, ούτε τόσο άσχημη όσο τη φανταζόμαστε, είναι όμως το μόνο που έχουμε», όπως λέει η Φ. Τσαλίκογλου. Ας τολμήσουμε, λοιπόν, μέσα στο δύσκολο & χαλεπό φετινό χειμώνα να προσθέσουμε λίγο χαμόγελο, λίγες νότες ελπίδας, λίγες πινελιές αισιοδοξίας ομορφαίνοντας την καθημερινότητά μας! Να μυρίσει λίγο άρωμα θετικής αλλαγής, τουλάχιστον, στον τρόπο που ερμηνεύουμε τα πράγματα. Μπας και ξεφυτρώσει κάτι καλό. Κι ας διατρέξουμε τον έσχατο κίνδυνο να θεωρηθούμε … démodé ή passé.