Ι.Χ. & ΓΙΩΤΑ - ΧΗΔΕΣ

Έτσι παρκάρουν οι "μάγκες" σε βάρος των υπολοίπων ! Ποιες διαγραμμίσεις & αηδίες;

Πρωτομαγιάτικο απομεσήμερο σε γνωστό καφε - ζαχαροπλαστείο στα Κοίλα. Δίπλα στην Κοζάνη. Ξαφνικά ο ήλιος χάνεται και σκοτεινιάζει ο τόπος. Μέσα σε λίγα λεπτά, ανοίγουν οι ουρανοί και οι σιγανές ψιχάλες φέρνουν ένα χαλάζι σαν ...  φουντούκι! 

Ευτυχώς, το οργανωμένο parking του καταστήματος διαθέτει στέγαστρο, επαρκών θέσεων. Εσπευσμένα όμως, δύο BMW-άκηδες (τυχαίο;) παρκάρουν παράλληλα και όχι κάθετα, όπως υποδεικνύουν οι διαγραμμίσεις, με αποτέλεσμα κάποια αυτοκίνητα να παραμείνουν εκτεθειμένα στο δυνατό χαλάζι. «Ε, και … ; Προλάβαμε, αφού! Πιο ... μάγκες, λέμεεε!». Καμία έκπληξη. Δύο άπληστα, δίποδα ποικιλίας Liapi, που παρκάρουν όπου και όπως γουστάρουν. Με παραδοσιακό χωριάτικο ατομισμό και αντικοινωνική αδιαφορία.

Ίσως φταίει η έλλειψη αστικής & συλλογικής κουλτούρας. Ίσως και η μακροχρόνια έλλειψη αστυνόμευσης. Είναι παροιμιώδης, άλλωστε, η νοοτροπία του «Ελληνάρα» να ενεργεί με εφηβική απερισκεψία,  χωρίς να αναλογίζεται το πρόβλημα που δημιουργεί στους γύρω του. Πολλώ δε μάλλον, όταν βρίσκεται πίσω από το βολάν. Από τα θρυλικά «εποχούμενα» φάσκελα του ελληνικού κινηματογράφου, τα επίμονα κορναρίσματα και τα «μπενιλίκια», φτάσαμε σήμερα στο σημείο να αφαιρούνται ζωές για μια … προτεραιότητα. Ποια λογική, ποια ευγένεια, ποιες διατάξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας;

Το αυτοκίνητο για τον νεοέλληνα είναι το ιερό είδωλο της απόλυτης υπεροχής. Ένα κινητό καταφύγιο της απολίτιστης συμπεριφοράς του. Ένα φαλλικό σύμβολο για τον κουτοπόνηρο «κλαρινογαμπρό», με τα σκούρα γυαλιά, την κοιλίτσα και το μόνιμο καπελάκι, που κρύβει την καράφλα. Ένας χώρος ... μακιγιάζ για τη νεόπλουτη «σωφερίνα», που μιλάει στο κινητό, ενώ ταυτόχρονα, φρεσκάρει αυτάρεσκα το κραγιόν της στο φανάρι. Ένα λατρεμένο τοτέμ για τον θορυβώδη επιδειξία, που όλοι ακούμε κάθε βράδυ να κάνει άσκοπες βόλτες, χωρίς προορισμό. Ναι, το κρυφό καμάρι του μπαμπά! Τον γραφικό «κάγκουρα» με το «πειραγμένο αμάξι», το μαλλί ... φράχτη και τα παπούτσια με δείκτες ταχύτητας, ασορτί μ' αυτούς των ελαστικών του.

Πολλά από αυτά τα «εξωτικά» είδη οδηγών, νιώθουν ότι χειραγωγούνται από τον Κ.Ο.Κ. Είδη «άτρωτα», με απαράμιλλο «ωχαδελφισμό», που μπερδεύουν το δημόσιο δρόμο με την πίστα. Δεν χρησιμοποιούν ποτέ φλάς, γιατί … προδίδουν τις επόμενες κινήσεις τους. Κρατούν αποστάσεις ασφαλείας ενός … ηλεκτρονίου από το προπορευόμενο όχημα, για να μην υπάρχουν  ... κενά. Τα όρια ταχύτητας είναι γι΄ αυτούς αυθαίρετα προτεινόμενοι φυσικοί αριθμοί. Προσπερνούν από δεξιά, για λίγο ... χαμόγελο.

Για αδιευκρίνιστους λόγους έχουν πάντα προτεραιότητα, όμως ποτέ δεν κλείνουν το δρόμο σε ένα σαραβαλάκι, αφού ο οδηγός του δεν έχει τίποτα να χάσει. Κορνάρουν, πάντοτε επίμονα, μόλις ανάψει πράσινο φανάρι, ακόμα και αν είναι πρώτοι ή μόνοι. Πεζοί και ΑμΕΑ είναι οι χειρότεροι εχθροί τους, διότι εκτός των διαβάσεων, καταλαμβάνουν ζωτικό χώρο τόσο στα πεζοδρόμια, όσο και στις ράμπες. Όπως και οι ... «ασυνείδητοι» ποδηλάτες. Τέλος, το προστατευτικό κράνος των μοτοσικλετιστών αυτής της κατηγορίας, φοριέται σε όλα τα χρώματα, αλλά κυρίως στους … αγκώνες.  Ούτως ή άλλως : «Άμα είναι γραφτό σου να … πας, θα πας κι ας φοράς κράνος ή ζώνη! Θα πας, είτε είσαι … πιωμένος, είτε όχι!» (Εμπλουτισμένες διαδικτυακές ατάκες ... σαρκασμού και μαύρου χιούμορ, που κυκλοφορούν ευρέως και προβληματίζουν).

Μ' αυτά και μ' αυτά, φτάσαμε στο σημείο να ακούγεται συχνά, σαν ρέκβιεμ, στον περίγυρο μας το : «Κρίμα, κι ήταν καλό παιδί»!

Το αυτοκίνητο, γενικά, συμβολίζει την ατομική ελευθερία και την ανεξαρτησία της κίνησης. Στη νεώτερη Ελλάδα όμως, ο ρόλος της «κούρσας», πέρα από μέσο μετακίνησης, είναι άρρηκτα συνυφασμένος και με πολλούς άλλους παράγοντες. Συμβολίζει το κύρος, την ισχύ, την εξουσία, την ιδιοκτησία, την ευημερία, την ευμάρεια, την «γκαρσονιέρα», τη διασκέδαση, τη λαμογιά, την επιδειξιμανία, κ.α. Το απόλυτο status symbol! Άλλωστε, μέχρι πρότινος, η φυλή των Cayenne, μετρούσε την κοινωνική καταξίωση με τα κυβικά! Οριακή διαταραχή ... φρένων, δηλαδή! Οριακή παραχάραξη και παρερμηνεία της αξίας του Ι.Χ., που αλλάζει & παραποιεί και το ρόλο των Γιώτα-Χήδων.

Τελικά, είμαστε ότι σημαίνει για τον καθένα μας το ... «κωλοάμαξο».  Η στάση ζωής μας στο τιμόνι, είναι προφανώς ίδια με όλες τις υπόλοιπες. Το τιμόνι, όμως, αποκαλύπτει πιο εύκολα και γρήγορα πολλά απωθημένα και πάμπολλες πτυχές του χαρακτήρα μας. Πολλοί λαχταρούν πολύ, να καθίσουν  στο θρόνο του οδηγού, για να δουν το ασήμαντο ΕΓΩ τους να γιγαντώνεται, μαρσάροντας ως ... «από μηχανής ΘΕΟΙ»! Χωρίς να πολυσκέφτονται τις συνέπειες στις επικίνδυνες ... λεωφόρους του μέλλοντος. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι, ειδικά στην Ελλάδα, με τα τεράστια ελλείμματα κοινωνικής συμπεριφοράς, οι όποιες υποχωρήσεις, τόσο  κατά την οδήγηση, όσο και κατά το παρκάρισμα, είναι μάλλον πράξεις ανδρείας παρά … δειλίας!

Η κρίση, κάποια στιγμή, θα περάσει. Οι κατεστημένες νοοτροπίες και συμπεριφορές μας, άραγε, θα αλλάξουν; Θα το ... «πάρουμε αλλιώς»;