Πέρασαν πολλά χρόνια, τα
παιδιά που τραγουδούσαν τότε μεγάλωσαν, οι παλιοί έρωτες γέρασαν και γεννήθηκαν
καινούριοι, αλλά το τραγούδι με τη βελούδινη και σπαρακτική συνάμα φωνή
της Marie Laforêt παρέμεινε ίδιο κι απαράλλακτο να θυμίζει αμνησικακία,
συγχώρεση, βαθιά ταπείνωση, φλογερή αγάπη! Αγάπη που έβρισκε πάντα λόγους να
υπάρχει και στίχους να εκφραστεί! Μια μελωδική παράκληση – προσευχή, μια
αναπνοή της ψυχής της απατημένης συζύγου, που εξακολουθεί ν' αγαπά τον άντρα
της και να τον θέλει πίσω!
“... Το ξέρω καλά ότι
είναι όμορφο αυτό το κορίτσι
τόσο που να σε κάνει να
ξεχάσεις την οικογένειά σου
Δεν ήρθα για να σε
δικάσω,
αλλά για να σε πάρω πίσω…”
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου