(HRM) - Η «ΜΗΧΑΝΙΣΤΙΚΗ» ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»

Η μηχανιστική προσέγγιση στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού (Βούζας, Φ. 1998) στηρίζεται στις αρχές της Επιστημονικής Διοίκησης (Scientific Management) που ανέπτυξε ο Αμερικανός Frederic Taylor και οι μεταγενέστεροί του στις αρχές του 19^ου αιώνα. Η έμφαση στη συστηματική και ορθολογική οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας, στην κατάτμηση της εργασίας και στον διαχωρισμό μεταξύ διοικούντων και εργαζομένων με  βασικό σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας, αποτέλεσαν βασικά σημεία της σχολής της Επιστημονικής Διοίκησης. Οι παραπάνω αρχές έτυχαν ευμενούς υποστήριξης και υιοθετήθηκαν κατά κόρον από την αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία, ενώ παράλληλα αποτέλεσαν τον βασικό οδηγό για την διοίκηση των επιχειρήσεων σε ολόκληρο το Δυτικό κόσμο.

(HRM) - Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Η ανάγκη εύρεσης ενός διαφορετικού τρόπου αύξησης της παραγωγικότητας-μέσω της αποτελεσματικής αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού- απαλλαγμένο από την μηχανιστική φιλοσοφία της Επιστημονικής Διοίκησης του Taylor, οδήγησε πολλούς ερευνητές στην διερεύνηση παραγόντων οι οποίοι θα έδιναν μία κοινωνικο-ψυχολογική προσέγγιση στη μελέτη του ανθρώπινου παράγοντα στις επιχειρήσεις. (Βούζας, Φ. 1998).

(HRM) - Η «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ» ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ (Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – HUMAN CAPITAL THEORY)

Οι θεωρητικοί της Οικονομικής Επιστήμης συμφωνούν ότι το ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί βασικό στοιχείο για την ανάπτυξη και τον πλούτο των εθνών, (Βούζας, Φ. 1998). Από την εποχή του Πλάτωνα μέχρι και τον Άνταμ Σμίθ, έντονη ήταν η ανάγκη για εκπαίδευση και επιμόρφωση των εργαζομένων και η οικονομική ωφέλεια που απορρέει από αυτή την επένδυση, τόσο στην επιχείρηση όσο και στο σύνολο της κοινωνίας. Η οικονομική επιστήμη αντιλαμβάνεται το εργατικό δυναμικό σε δύο διαστάσεις. Από τη μία σαν καταναλωτή αγαθών και υπηρεσιών και από την άλλη σαν τον παραγωγό αγαθών και υπηρεσιών. Η θεωρία του ανθρώπινου κεφαλαίου επηρεάστηκε από την οικονομική θεωρία και ασχολήθηκε αποκλειστικά με την «παραγωγική πλευρά» του εργατικού δυναμικού.

(HRM) - «ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ» ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ

Η μελέτη του ανθρώπου σαν σύνολο, σαν οντότητα και όχι μόνο σαν ένας συντελεστής της παραγωγής ήταν το μέλημα πολλών ερευνητών και φιλοσόφων (Βούζας, Φ. 1998). Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο άνθρωπος είναι πολικό ον, που σημαίνει ότι αναπτύσσεται και διαμορφώνεται από τον κοινωνικό του περίγυρο και τις συναναστροφές με τους συνανθρώπους του.

Η βιομηχανική επανάσταση οδήγησε πολλούς ερευνητές από διάφορες ανθρωποκεντρικές επιστήμες να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στη μελέτη του ανθρώπου ως εργαζομένου – παραγωγού. Μια καινούργια φιλοσοφία δημιουργείται, ο ανθρωπισμός (Humanism), ο οποίος κατά τον Φρόμμ είναι «ένα σύστημα επικεντρωμένο στον άνθρωπο, στην ολοκλήρωσή του, στην ανάπτυξή του, στην αξιοπρέπειά του και στην ελευθερία του».

(HRM) - H ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ «ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ»

Όλοι οι ερευνητές και οι θεωρητικοί της ποιότητας συμφωνούν ότι οι εργαζόμενοι και γενικότερα το ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν το βασικό συστατικό στοιχεία μιας φιλοσοφίας, ενός προγράμματος βελτίωσης της ποιότητας. (Oakland, 1989; Ishikawa, 1986; Peters & Waterman, 1982, Βούζας, Φ. 1998).

(HRM) - ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ

Τα τελευταία χρόνια τόσο η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, όσο και η ραγδαία εξέλιξη των νέων τεχνολογιών έχουν επιφέρει σημαντικές αλλαγές, στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων καθώς και στην ίδια τη φύση της εργασίας. Οι αλλαγές αυτές αναπόφευκτα επηρεάζουν τον άνθρωπο ως εργαζόμενο, ως καταναλωτή, ως πολίτη σε τέτοιο βαθμό που σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με σωρεία προβλημάτων, που αφορούν άμεσα στην επιβίωση και στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων ως κύτταρα της κοινωνικής οργάνωσης.

(HRM) - ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ

Στρατηγική διοίκηση ανθρωπίνων πόρων είναι η συστηματική ανάπτυξη και υιοθέτηση συγκεκριμένων ενεργειών, που αφορούν τη διοίκηση των εργαζομένων μιας επιχείρησης με σκοπό αυτοί να οδηγηθούν στην επίτευξη των στρατηγικών σκοπών και στόχων της. (Noe, 1996). Από τα πιο βασικά καθήκοντα της λειτουργίας των ανθρωπίνων πόρων θεωρείται η ανάλυση κάθε εργασίας μέσα στην επιχείρηση, ο προσδιορισμός των απαιτήσεών της, προκειμένου αυτή να εκτελεστεί στον απαιτούμενο βαθμό ποιότητας και ποσότητας και με βάση αυτά ο καθορισμός των ικανοτήτων που απαιτούνται από το προσωπικό που εργάζεται ή πρόκειται να εργασθεί σε αυτή. Έτσι μία επιχείρηση μπορεί να γνωρίζει το είδος των εργαζομένων που απασχολεί, να εκτιμήσει το είδος των ανθρώπων, που ενδεχομένως θα χρειαστεί και να διοικήσει τις διαδικασίες στελέχωσης, εκπαίδευσης, ανάπτυξης αμοιβής του προσωπικού της, καθώς και τις σχέσεις της με τα εργατικά σωματεία. Στο πλαίσιο αυτών των καθηκόντων  η σύγχρονη διοίκηση ανθρωπίνων πόρων έχει να αντιμετωπίσει ορισμένες επιλογές, που είναι όντως στρατηγικής σημασίας (Στ. Ξηροτύρη-Κουφίδου, 2001).

(HRM) - ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ - ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Συνοψίζοντας τις θεωρητικές προσεγγίσεις για τη Διοίκηση Ανθρωπίνων Πόρων θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλες συμφωνούν και αναγνωρίζουν τη σχέση τους με την εταιρική και επιχειρησιακή Στρατηγική καθώς και με την απόδοση της Επιχείρησης. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι η διερεύνηση της σχέσης Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων με την επιχειρησιακή Στρατηγική και την απόδοση επιτυγχάνεται άλλοτε με ποσοτικά δεδομένα, άλλοτε εστιάζοντας κυρίως στην εξισορρόπηση των ενδιαφερόντων των ομάδων συμφερόντων και άλλοτε με συνδυασμό των προηγουμένων προσφέροντας ένα αναλυτικότερο πλαίσιο.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η γλώσσα του σώματoς
 

ΗΓΕΣΙΑ

Πώς σπουδαίοι ηγέτες εμπνέουν για δράση